Blog

David Bowie is een grote inspiratiebron voor mij. De manier waarop hij kunst en intellect verbond. Waarop hij genderkwesties bespreekbaar maakte. Hoe hij zich bewoog tussen muziek, kunst, theater en literatuur. Trendsettend. Zich bewegend op de grens tussen verbeelding en realiteit. Als Major Tom, Aladdin Sane, Ziggy Stardust, The Thin White Duke. En als niet onverdienstelijk acteur in onder meer Labyrinth en recent nog als uitvinder Tesla in The Prestige.

Zappend door zijn leven
Op de dag dat we kaartjes kochten voor de expositie ‘Bowie is’, hoorden we over zijn overlijden. En over de manier waarop hij zijn verscheiden arrangeerde. Oprecht verdrietig was ik. En toch was het deze zondag genieten in het Groninger Museum. Met een koptelefoon op luisterend naar zijn eigen verhalen. Kijkend naar de flamboyante kostuums, met daarachter videobeelden uit concerten. Alsof je door zijn leven zapt.

Geverbasizede songteksten
Te zien waren zijn handgeschreven songteksten. Met doorhalingen en aanpassingen, haast vertederend. Aan bod kwam ook een van de manieren waarop hij deze teksten samenstelde. Door een techniek die ze ‘associatief tekstschrijven’ noemen. In de jaren negentig maakt hij gebruik van een Apple-programma met de naam Verbasizer. Hij verdeelt hiermee zinnen over een aantal kolommen. Dan hakt, mixt en husselt hij ze tot een caleidoscoop ontstaat die hem op ideeën brengt. In deze video vertelt hij dat dit nog beter werkt dan apestoned worden. :-)

Uitproberen
Een bijna surrealistische manier om teksten samen te stellen die voor allerlei uitleg vatbaar zijn, soms bijna mystiek klinken en toch een rode draad bevatten. Eigenlijk schrijft hij niet vanuit zijn binnenste, maar vanuit buiten naar binnen. Natuurlijkschrijft hij niet vanuit zijn binnenste, maar van buitenuit naar binnen.eg vatbaar zijn en bijna mystiek in de veeleh wilde ik deze manier van associatief schrijven ook uitproberen. Ik neem van de vijf hoofdartikelen op NU.nl op 9 februari 2016 om 17.26 uur de eerste zinnen. Dit zijn:

· Studenten en docenten in het hoger en het middelbaar beroepsonderwijs krijgen op verschillende manieren meer invloed binnen hun onderwijsinstelling.

· In 2015 waren opnieuw meer incidenten waarbij verwarde personen betrokken waren dan voorgaande jaren.

· PVV-leider Geert Wilders heeft dinsdag fel gereageerd op de kritiek van PvdA-voorman Hans Spekman dat hij een gevaar zou zijn voor democratie en rechtsstaat.

· Het Openbaar Ministerie heeft dinsdag vier jaar cel geëist tegen Flip S., wegens poging tot doodslag op drie Deense toeristen en drugshandel en S. staat terecht in de zaak rond de als cocaïne verhandelde witte heroïne.

· De ledenaantallen van de politieke partijen in de Tweede Kamer zijn ook in 2015 verder afgenomen.

Nu haal ik de hoofdwoorden uit de zinnen en plak ze aan elkaar:

Studenten en docenten op verschillende manieren meer invloed meer incidenten waarbij verwarde personen betrokken fel gereageerd op de kritiek een gevaar zou zijn voor democratie en rechtsstaat poging tot doodslag op drie Deense toeristen en drugshandel als cocaïne verhandelde witte heroïne ledenaantallen van de politieke partijen verder afgenomen.

Daar maak ik het volgende verhaaltje van:

Ik weet het nog goed, ik was student. Tussen de docenten. Op je eigen manier probeerde je invloed uit te oefenen. En toch kwamen er almaar meer incidenten. Hand overhand nam het toe. Je zag het gewoon gebeuren! Binnen de school en ook daarbuiten. Dol werd ik ervan.

Deze keer had het ook iets te maken met verwarde personen. Daar leerde je over als student bij maatschappijleer. Dat warhoofden altijd wat fel reageren op kritiek. Maar dat ze een gevaar konden worden voor democratie en de rechtsstaat? Daar had geen docent en zeker geen student rekening mee gehouden. En in ieder geval hadden ze dat mij op school niet verteld!

Die week ging het helemaal mis. Een verwarde jongeman – waarschijnlijk een medestudent - deed een poging tot doodslag op drie Deense toeristen die probeerden om in hun beste Deens om een broodje bal te bestellen aan de balie van de schoolkantine. Dat viel op zich al niet mee. En daarbovenop dus nog die aanslag van de doorgedraaide snuiter.

En zijn excuus? Dat sloeg nergens op. “Het komt door de drugshandel!” riep hij. “Ze gaven me als cocaïne verhandelde witte heroïne.” De rest konden we niet meer horen, want het warhoofd riep keihard dat hij de stem van de Deense premier had gehoord. Hem werd het zwijgen opgelegd. Tja, dat kon je toch ook allemaal zo niet toelaten. Stel dat de ledenaantallen van de politieke partijen achteraf weer verder afgenomen bleken te zijn? Ja, wat dan?

Hmm... dat is best leuk, zo’n stukje associatief tekstschrijven. Alweer dank voor je inspiratie Bowie!